one day like this

Moest toch maar eens een bloggie gaan schrijven dan. Oohh ik ben zo lui, ik verwaarloos hem nu al. Stout. Anyhowwwww. Ik had van mijn oom kaartjes gekregen voor een wijnproeverij in Lille. How fancy. Heb mijn posse opgetrommeld: Rebecca (Iers), Elisabeth (Nederlands), Ben (Engels) en Sandra (Duits) en met z'n allen zijn we erheen gegaan. Intens groot en verplicht Frans spreken natuurlijk, ha. En dan maar doen alsof je niks van wijn weet, oké, dat is niet zo lastig, maar dan doen alsof je werkelijk iets gaat kopen en niet alleen hier bent om wijn te drinken. AWKWARD. Uiteindelijk hebben we het nog wel voor elkaar gekregen om 7 verschillende wijnen te proeven en heel super geïnteresseerd gedaan natuurlijk. Daarna zijn we met zijn allen sushi gaan eten hier om de hoek en Rebecca had 't nog nooit gegeten, heel spannend ofcourse. Hmmmm ik hou zo van sushi en was ook helemaal niet duur eigenlijk, 16 euro per persoon voor heel veel sushi en heel veel sake? Genius.

Daarna was er n huisfeestje bij wat Erasmusmensen (Erasmus is het uitwisselingsprogramma, jajaja), waar iedereen al verdomd dronken was natuurlijk, moest zelf alweer vroeg weg, want de volgende dag zou ik naar Luxemburg gaan (OFF ALL PLACES) en moest ik daarom om 5 uur opstaan ... ja, 's nachts, love my life. Dussss ik ging met de laatse metro terug naar mijn huis, rond half 1, samen met Rebecca die immers mijn buurvrouw is en Ben, die ver weg woont. M'n plan was dus om heerlijk te gaan slapen maar Rebecca en Ben wilden per se nog wat gaan drinken in het café bij mij en Rebecca om de hoek. Ben uiteindelijk dus meegesleurd om bier te drinken, daarna nog een fijne nachtelijke escapade naar Rebecca's huis, we moesten en zouden nog toast eten, hmmmm. Ben had uiteindelijk zijn laatste metro gemist en moest dus blijven slapen, jammeeeer voor hem dat hij lekker weer om 5 uur op mocht staan, wat n hel ha. Luxemburg was trouwens leuk maar er is werkelijk waar NIKS te doen, dus ik heb de hele dag heerlijke gesprekken gevoerd met Maria (Duits) en overal in cafeetjes gezeten. Was fijn.

Jetzt heb ik geen zin meer dus hier mogen jullie het voorlopig nog even mee doen, luister wel even allemaal naar dit absurd fijne lied: